Op de zaterdag na de laatste schooldag (vrijdag) is er altijd de officiele afsluiting met Prize Giving en een spreker. Jurk aan, yikes. Programma; wat bidden, wat zingen, het hoofd van de gouverners spreekt, hoofd van de school spreekt, dan een lange lijst van prijzen voor kinderen die iets bijzonders gepresteerd hebben, afscheid van year 8 met speciale prijzen voor deze kinderen (als je nog niet een prijswinnaar bent geweest, proberen ze dat in het laatste jaar nog goed te maken met een rijtje speciale prijzen), dan een gastspreker, dan nog wat zingen, bidden. Dan krijg je 1 glaasje wijn en done!
Prizegiving is een buitengewoon saaie aangelegenheid doorgaans, maar we werden verrast door wat minder saaie gebeurtenissen dit jaar. Lotte won een prijs voor 'Most Progress in the schoolyear', wat echt leuk is voor dat kleine chickie, ze heeft hard gewerkt uit haar zelf (dat is een beetje beangstigend, hoop niet dat dat te snel opdroogt en het bewijst dat ze waarschijnlijk verwisseld is in het ziekenhuis met een kind dat genetisch bij ons past) en is daarom ook terecht gekomen in de hoogste groep in year 6 volgend jaar. Hoewel haar Engels nog steeds niet helemaal volledig gelijk is aan haar leeftijdgenoten.
Toen kreeg Karlijn met haar team U11's een prijs als Sportteam van het jaar. Helemaal in Karlijn's straatje. Ze gaan in oktober 5 dagen naar Nederland om te hockeyen tegen wat Nederlandse teams en krijgen een masterclass bij de Kievitten in Wassenaar. Ze logeren in Noordwijk aan Zee in een hostel. Ze kan niet wachten. Mij is een beetje onduidelijk waarom Craeyenhout niet een mogelijkheid was, zal wel weer een veiligheidsissue zijn. Ook leuk dus. Enorm blij dat ze allebei een prijs gekregen hebben, dat scheelt een week halve ruzies in de vakantie.
Verder was de gastspreker Amy Williams, Olympisch kampioene vorig jaar in Vancouver, in skeleton. Heel de UK ging staan toen dat gebeurde, het was 30 jaar geleden sinds een individuele sporter Olympisch goud won op de winterspelen. Ze traint toevallig altijd in Bath en ik 'kende' haar al uit de gym waar ik ook met gewichten speel(de). Ze was een frisse spreker en haar verhaal ging voornamelijk over je passie vinden en meer willen geven dan anderen met dezelfde passie en wat dat kan opleveren. Daarna deelde ze geduldig handtekeningen uit en stond ze eindeloos op de foto. Helaas leek ik een licht hysterisch moeder omdat ik een toestel mee had genomen en ik daarom voor iedereen ook foto's moest maken. Heerlijk rustiger ritme, hebben we zin in, alhoewel ik weet dat ik na 8 weken bijna weg wil lopen van huis.
Verder leuke lunch BBQ in de buurt en happy naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten