Ah
Henley, zo lekker Engels, zo traditioneel weer. Alsof je een film binnen wandelt. Weer een jurk, weer een hoed. Het gaat al een beetje wennen...(nottt). Henley, de beroemde roeiwedstrijden over the Thames. Pitoreske setting, strakke roeiers, keurig dames in wapperende jurken (onder de knie!! er staat iemand bij de ingang speciaal om dat te controleren), heren met roeijasjes, champagne, picknickmanden (zalm, garnalen, salades), van die dingen. We waren uitgenodigd door Claire en Alex Mitchell en het was het kado dat ze gaven aan Mark Jan voor zijn verjaardag. Ook waren er vrienden van ons mee, gelukkig, want degenen die ons uitnodigden zijn een beetje zwaar in de heer en dan moet ik me altijd zo inhouden. Alhoewel ze best een kekke borrel lusten en vreemd on-Engels recht voor de raap zijn. Omdat de familie Mitchell al honderd jaar naar dit evenement gaat, stonden we in de Steward Enclosure, stoeltjes aan het water, tribune, restaurants en sjiekige menschen. En als mensen kijken een hobby is, kom je daar behoorlijk aan je trekken. Zelfs naar de wc gaan is een feest, al die ouderwetse spiegels op al die tafels in het midden. Het sociale aspect speelt hier duidelijk de belangrijkste rol en kijken naar het roeien is voor de meeste mensen ondergeschikt. Er deden overigens drie Nederlandse studenten roeiverenigingen mee, waaronder Nereus. Nu staat nog Wimbledon hoog op de verlanglijst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten