In een strakke witte tent op het grote veld voor Monkton werd gisteren het schooljaar afgesloten. De start was spectaculair te noemen, voor de ontvangsttent landde een prachtige kleine rode helicopter waaruit een opvallende vrouw van eind zestig in een strakke rode sportieve pilotenoverall stapte. De special guest was Jennifer Murray, de eerste vrouw die solo rondom de wereld vloog in een helicopter en dat twee keer. Ze had zelf op Monkton gezeten en kwam de prijzen uitreiken en vertellen over haar avonturen in de lucht. Maar eerst moesten we ons worstelen door een speech of drie, van de voorzitter van het bestuur tot het hoofd van de school (die tot mijn grote schrik, zonder mijn naam te noemen, een brief voorlas die ik had geschreven n.a.v. een zinderende muziekavond). Chris Stafford, headmaster, is overigens buitengewoon begaafd in het schrijven van speeches, serious stuff werd afgewisseld met geestige anecdotes (zoals dat hij op dinsdag altijd schaakt met de 8 en 9 jarige jongens in de schaakclub en tegen 1 van die jongens zei, kom op je kan best winnen en om het je makkelijker te maken zal ik met links spelen, blij ging het knaapje aan het werk en werd lachend verslagen, waarna een ander jongetje Mr Stafford later op de dag zag schrijven en riep, geen wonder dat hij gewonnen heeft, hij is linkshandig). Het gaat natuurlijk goed met de school, maar er zal harder gewerkt worden aan de communicatie, werd ons beloofd (er wordt nu een peperdure state of the art hockeyveld aangelegd, waarvan de financiering niet rond is, twee en een halve ton moet nog uit de zak van de ouders komen en dat heeft geleid tot begrijpelijk ongenoegen), verder nemen de prestaties toe op academisch en sportief gebied. Uit Monkton zijn de afgelopen 3 Olympics, 4 olympische winnaars gekomen, wat behoorlijk cool klinkt. Natuurlijk werden er psalmen gezongen en werd er gebeden, waarna een hele ceremonie volgde waarbij prijzen uitgereikt werden aan diverse uitblinkers (zo'n 40 prijzen) en Mrs Murray haar verhaal vertelde over hoe ze ertoe was gekomen om rond de wereld te vliegen (een stoere lady, die errrg voor competitie is en prijzen uitreiken -niet van dat 'slappe dat is zo zielig voor de anderen' geklets, zei ze- aan de andere kant vuurde ze wel de meisjes aan en zei dat ze hun stempel moesten durven zetten in een mannenwereld). Enfin, we zaten daar in ons beste kleedje mooi te wezen (overigens zonder Mark Jan die een Delfts mannenweekend in Aberdeen geniet) en ik kon bijna niet geloven dat het eerste schooljaar erop zit!
zondag 5 juli 2009
Prize Giving
In een strakke witte tent op het grote veld voor Monkton werd gisteren het schooljaar afgesloten. De start was spectaculair te noemen, voor de ontvangsttent landde een prachtige kleine rode helicopter waaruit een opvallende vrouw van eind zestig in een strakke rode sportieve pilotenoverall stapte. De special guest was Jennifer Murray, de eerste vrouw die solo rondom de wereld vloog in een helicopter en dat twee keer. Ze had zelf op Monkton gezeten en kwam de prijzen uitreiken en vertellen over haar avonturen in de lucht. Maar eerst moesten we ons worstelen door een speech of drie, van de voorzitter van het bestuur tot het hoofd van de school (die tot mijn grote schrik, zonder mijn naam te noemen, een brief voorlas die ik had geschreven n.a.v. een zinderende muziekavond). Chris Stafford, headmaster, is overigens buitengewoon begaafd in het schrijven van speeches, serious stuff werd afgewisseld met geestige anecdotes (zoals dat hij op dinsdag altijd schaakt met de 8 en 9 jarige jongens in de schaakclub en tegen 1 van die jongens zei, kom op je kan best winnen en om het je makkelijker te maken zal ik met links spelen, blij ging het knaapje aan het werk en werd lachend verslagen, waarna een ander jongetje Mr Stafford later op de dag zag schrijven en riep, geen wonder dat hij gewonnen heeft, hij is linkshandig). Het gaat natuurlijk goed met de school, maar er zal harder gewerkt worden aan de communicatie, werd ons beloofd (er wordt nu een peperdure state of the art hockeyveld aangelegd, waarvan de financiering niet rond is, twee en een halve ton moet nog uit de zak van de ouders komen en dat heeft geleid tot begrijpelijk ongenoegen), verder nemen de prestaties toe op academisch en sportief gebied. Uit Monkton zijn de afgelopen 3 Olympics, 4 olympische winnaars gekomen, wat behoorlijk cool klinkt. Natuurlijk werden er psalmen gezongen en werd er gebeden, waarna een hele ceremonie volgde waarbij prijzen uitgereikt werden aan diverse uitblinkers (zo'n 40 prijzen) en Mrs Murray haar verhaal vertelde over hoe ze ertoe was gekomen om rond de wereld te vliegen (een stoere lady, die errrg voor competitie is en prijzen uitreiken -niet van dat 'slappe dat is zo zielig voor de anderen' geklets, zei ze- aan de andere kant vuurde ze wel de meisjes aan en zei dat ze hun stempel moesten durven zetten in een mannenwereld). Enfin, we zaten daar in ons beste kleedje mooi te wezen (overigens zonder Mark Jan die een Delfts mannenweekend in Aberdeen geniet) en ik kon bijna niet geloven dat het eerste schooljaar erop zit!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten