Na een reis van 7 en een half uur werd ik opgehaald door Mark Jan, Karlijn en Lotte. Lekker knus kleppen in de auto en naar huis. Waar ik rustig met de haard aan en kadootjes (ik ook uit Edinburgh meegenomen en zij voor mij) nog een glaasje wijn zou drinken en naar bed. Toch? Dat bleek een beetje anders. Bij het parkeren zei Karlijn 'helaas konden de buren niet komen, mamma'. Niet komen...waarrrr en waarom. Bij binnenkomst was ik het al weer kwijt, dit unheimische gevoel, want daar wachtte Beau in een donker huis, blij. Toen Mark Jan mij vervolgens wat geweldadig richting dichte keukendeur duwde voelde ik opeens weer acute nattigheid. Deur open....stond daar een mengelmoes van Engelsen en een paar Nederlanders 'happy birthday' te zingen. Te leuk en Ohhh nee, te weird dit. En dan los van het feit dat ik eruit zag als Christiane F, na die uren in de trein. Superstrak geregeld allemaal, bubbels en sushi. En nadat ik over mijn 'you are a dead man' gevoel heen was, vond ik het heel zoet van Mark Jan. Het was erg gezellig en werd toch weer laat zodat ik er nu, na deze partyweek, uitzie als een 54 jarige ipv als een 44 jarige....ohhh well.....
En dít ziet er wél even geweldig uit Pam! Wát een feest!
BeantwoordenVerwijderen