Yep, verkering verbotennnn!

Even nog een klein stukje over de brief die wij gisteren kregen van school. Na het lezen was ik zo melig dat ik niet kon ophouden met foute grappen maken. De vraag is of ze gelijk hebben of dat dit een typisch geval van paniek is.

Waar ging het over. Een bloedje serieuze brief van ons hoofd van de school aan de ouders van groep 6,7 en 8 (in NL zou dat groep 7, 8 en de niet bestaande 9 zijn). Verkering op school werd verboden. Waarom? Omdat kinderen sowieso toch niet weten wat een man vrouw relatie inhoud, omdat het andere kinderen uitsluit, omdat degenen die geen verkering hebben zich gedwongen zouden voelen om ook verkering af te dwingen want anders word je misschien uitgescholden voor lesbo of homo (woorden die sinds 2007 banned zijn van school, stond in de brief aangegeven). Thuis wordt aangeraden giecheligheid over verkering onmiddellijk de kop in te drukken, geen aanmoedigingen, geen kadootjes voor je liefje op afstand, geen kado's met Valentijnsdag (Karlijn heeft 2 Valentijns geleden een onmogelijk grote chocolate box in de vorm van een diep rood hart gekregen van een jongen, ze wist niet waar ze moest kijken....ah het ongemak) en niet samen naar de film maar in een groep.

Ach, misschien zit er iets in, maar het werkte vooral op mijn lachspieren, want het klonk zo banaal. Het lijkt mij iets dat de school met individuen oplost of iets dat ouders misschien vanzelf een beetje proberen te sturen, maar om er nou meteen een policy van te maken....I don't know. Voor Karlijn is dit onderwerp echt ver van haar bed show. Lotje daarentegen, maar die zit nog in groep 5, die mag nog. Je moet weten dat we hier al zoooo beschermd zitten, op die te keurige posh school met die zware gristelijkheid, in dat te brave plaatsje. Het probleem is dat die kinderen nu pas echt wakker zijn, want het onderwerp ligt nu op straat (niet alleen is er in chapel -elke morgen chapel- over gesproken, maar werden wij gevraagd er ook met onze kinderen over te praten)...nu pas gaan ze er echt overnadenken...nu gaan ze ondergronds.

2 meisjes 2 kampen

Afgelopen weekend was Karlijn op schoolreisje naar Skernlodge. Vertrek op vrijdag en zondag weer terug. Karrie gaat altijd makkelijk op stap, ze had er zin in en heeft het leuk gehad met haar schoolvriendinnen. Snoep mee, lachen, surfen, klimmen etc.

Skernlodge

Lotte is net vandaag terug gekomen van haar schoolreisje naar CYE. Het Gristelijke zeilkamp. Altijd even een beetje miemelen bij vertrek, maar bij terugkomst vol van slappe lach verhalen en huzarenstukjes. Ze vertrok op woensdag en bleef er twee nachtjes.

CYE

Jaarlijkse Smit Beachclean

Afgelopen zondag reden we naar Weston-Super-Mere, niettt het mooiste stadje ooit, maar het strand dat het dichtste bij is. Daar hadden zich wat medewerkers van Smit hoofdkantoor Bristol verzameld om samen met de landelijke Beachclean org vuil van het strand te trekken. Gelukkig geen regen, wel lekker windje. Prikken, rapen etc. en precies noteren wat we ruimden en dat een paar uur lang. We vinden het leuk, het heb nut of althans dat gevoel hebben we. En een mooie gelegenheid voor MJ om ons in contact te brengen met medewerkers van zijn kantoor. Lotje raapte zich een ongeluk, waarna ze de administratie deed en goed ook! Karlijn was er niet bij, want die was op kamp met school. Daarna moesten we natuurlijk publunchen, want het was zondag.

Beachclean Weston Super Mere

Loef in London

Zomaar heerlijk opeens moest het moppie een dagje vliegen met de prive-jet naar London en dus ging ik haar daar opzoeken, duhhhhh. Tussen de middag troffen we elkaar bij Tate Modern, en het voelde opeens alsof het maar zo'n pierig eindje is naar London en dat dat dus kon, zo even, samen. Koffie en naar 'Exposed', een indrukwekkende tentoonstelling over mensen gefotografeerd zonder dat ze het wisten of speciaal toestemming hadden gegeven. Er in lopend dacht ik mmmm, maar steeds meer werd ik een wereld ingetrokken van voyeurisme, van kijken naar iemands leven in 1 verstild plaatje wat zoveel vertelde. Armoede, verdriet, tough life, dood...Vooral de serie van fotografe Merry Alpern die foto's had genomen vanaf de overkant van een bordeel (in het financiele centrum van New York), door kleine vieze ramen zag je momentopnamen van het onpersoonlijke leven in een bordeel...hoewel, toch dan weer juist heel persoonlijk. Het was vooral de 12 foto's samen die als geheel een mokerslag vormden. Ik werd er intens treurig van. Boven wat foto's, maar er waren heftigere. Daarna moesten we drinken, dat moest gewoon. Een glaasje in het restaurant op de bovenverdieping van Tate met uitzicht over de stad. Toen naar Kensington, beetje winkelen, beetje op terras zitten, zoeken naar Jo Malone, waarbij ik ongenadig op mijn plaat ging, terwijl Pam mij een verhaal vertelde over hoe zij ongenadig op haar plaat ging. Te toevallig....toen zagen we nog dat bordje (we zagen er wel meer) 'I hate walking on high heels on a cobbled street'. Veel te snel mos ze weer weg en ik ook...maar hey beter iets dan nietsss. Was fijn wijffie!

Loef London

Zeilen bij Dartmouth

In het weekend van 4/5 september waren we uitgenodigd om met Jenny en JJ (en hun kinderen Lily en Kit) mee te gaan zeilen. Vorig jaar waren we daar ook en net als toen was het dik mazzel en heerlijk. We logeerden in het appartement van JJ's ouders aan de haven. En ondanks dat ze beiden een gewoon leven leiden, voelt het extreem luxe dat ze van boot en appartement gebruik mogen maken en ons meenemen. Voor JJ is het heerlijk dat MJ een echte zeiler is, want anders zou hij dit grote jacht niet alleen kunnen zeilen. En een weekendje gaat vooral over deze twee mannen die botenpraat doen. Dartmouth is een prachtig havenstadje en je zeilt over de rivier The Dart de zee op. Pittig weer dit keer, beetje zon, flinke wind en ijskoud water, maar toch gingen MJ en Karlijn te water. Kar wel beetje zeeziek (en Beau waarschijnlijk ook), maar gelukkig not too much. En rozig zaten we 's avonds te eten op een terras aan de haven. Op zondag gingen de mannen samen zeilen, terwijl ik en Jenny en de kids met het pondje naar Dittisham gingen. Helaas was de batterij van mijn fototoestel leeg, want ik had prachtige foto's kunnen maken van dit kleine havendorpje met boten en vissers. Voor de liefhebber wat plaatjes van Dartmouth en Dittisham.

Sailing Dartmouth

13/2

Behalve dat we een paar dagen geleden alweer 13 jaar getrouwd waren (en al 20 jaar samen...yeahhh) zijn we deze week ook 2 jaar in Engeland. Tijd voor het jaarlijkse functionerings gesprek. How is everybody doing...well, here it is, plain and simple en hapsnap:

MarkJan

Ik blijf heel erg trots dat we dit als gezin zijn gaan doen met alle risico's van dien en voel me blij dat we het gedaan hebben. Ik geniet nog elke keer van de prachtige omgeving. In de categorie eten/drinken hebben we Gin Tonic ontdekt en we drinken het vaak. De inheemse bevolking heeft soms een goed gevoel van humor, maar zitten veel te veel vast aan regels en zijn redelijk uptight waardoor ze hun eigen vrijheid beperken. Soms is het moeilijk om te zien dat Pam of Karlijn worstelen met bepaalde dingen hier, maar ze zijn sterk en durven dus overwinnen de obstakels steeds meer. Heerlijk dat ik hier op een motor kan rondcruisen, wat financiele ruimte heb waardoor we nu dat project in Zwitserland zijn aangegaan. Ik vind alle goeie dingen opwegen tegen de mindere dingen. Dit jaar zou ik misschien wel een ander huis willen vinden en zijn er uitdagingen die werkgerelateerd zijn, zoals uitbreiding in andere werkgebieden. Als ik nou nog mocht kiezen waar ik nog meer zou willen wonen dan is dat Italie of Frankrijk...via Smit zou ook Argentinie, Brazilie, Canada of Australie lekker zijn...wie weet, maar in principe lekker terug naar de Vogelwijk.

Lotte

Ik heb hier andere leuke vriendinnen en hou van mijn reuze step en als pappa op de motor rijdt en ik achterop mag. Op school vind ik nix leuk, het is tenslotte school duhhh, maar wat ik wel leuk vind is DT (techniek, dingen bouwen), Art, ICT en sport. Vooral niet de uniformen en journal entries (als je iets verkeerd gedaan hebt). Op school is Mr Salmon (DT) leuk, Miss Gobel (sport), Mrs Martindale (sport). Mijn beste vriendinnen zijn Bel en Flora, en bij de jongens vind ik Max, Matt, Freddie, Alex en James leuk. Ik hou hier in Engeland van sprinkled doughnuts. Ik vind het moeilijk dat ik Maud en Sarah mis en het leventje in de Vogelwijk (rondfietsen en bij iedereen binnenvallen). Hier vind ik cricket leuk. Ja, ik vind hier wonen de moeite waard. Volgend jaar hoop ik dat ik naar artclass kan en meer kan tennissen en paardrijden vind ik ook zo leuk. Als ik nog ergens anders zou willen wonen dan zou het ZureKou worden (Curacao). Mijn lievelingsrestaurant is Yo Sushi in Bath.

Karlijn

Ik vind het landschap hier mooi, het uitzicht en het wandelen. Op school hou ik erg van sport en dat het een grote school is met veel verschillende dingen. Ik hou niet van de uniformen, de lange dagen en dat er weinig meisjes zijn. Mr Salmon (DT) is leuk, maar ook Mr Coling (mijn tutor), Mr Cullum (maths) en Miss Hughesdon (mijn algemene juf). Mijn beste vriendinnen zijn Gracie en Elzie en jongens zijn niet leuk! In Engeland hou ik erg van scones en pecan/cinnamon buns. Ik hou ook van Sunday roast. Ik vind school hier moeilijk, ik mis ook mijn Nederlandse vriendinnen nog steeds, ook de echt moeilijke woorden in de taal en de lange dagen vind ik lastig. Ik mis de zee, het strand, de duinen en fietsen. In de Vogelwijk is het veel rustiger. Maar wat wel weer leuk is zijn de lange schoolreisjes, die duren altijd een paar dagen. Ik weet niet zeker of ik het hier nou leuk vind of liever in Nederland ben. Volgend jaar zou ik weer willen hockeyen bij een club. Ik zou ook graag weer gaan paardrijden, want dat vind ik ook heel leuk hier. Als ik nog ergens anders zou willen wonen dan zou dat Kreta zijn. Mijn lievelingsrestaurant is Wagamama.

Pam

Ik hou hier van mijn vrijheid, de omgeving, BBC four (documentaires), het huis waar we wonen (behalve dat ik er niets aan mag veranderen, wat me vreselijk frustreert grrrrrr), het vele sporten en van mijn crib on wheels! Ik ben wel nog steeeeds zoekende naar mijn eigen dingetje, ben nog niet mijn full self hier, alsof je jezelf weer een beetje moet uitvinden in een nieuwe omgeving. De Engelsen zijn zo beleefd en moeilijk te leren kennen. Vaak is hun humor briljant. Ze zijn doorgaans niet relaxed met zichzelf en daarom hard te peilen, zelfs als je denkt dat je een beetje mensenkennis hebt. Religious freaks are creepy! Daarom mis ik af en toe een relaxte sociale omgeving. Heerlijk is het dat we meer financiele ruimte hebben en daarom meer dingen kunnen doen, zoals nu het huis in Zwitserland, pretty cool en dikke mazzel! Ik zie dat er veel voordelen zijn van deze stap, maar ik zie ook de nadelen. Denk dat ik mijn algemene oordeel opschort totdat we weggaan en het zou dan zo klaar als een klontje positief uit kunnen pakken. Het blijft een avontuur en dat is op zichzelf al mooi in een 'no guts, no glory kinda way'. Dit jaar ga ik mijn 1e jaar Grafische Vormgeving afmaken, kijken of ik daarna verder studeer, ik keer terug naar zelf dingen maken (heb weer veel ideeen), ga verder zoeken naar de artscene en wil daar vrijwilligerswerk gaan doen. Ik heb hier inmiddels wel wat goeie gekke appeltjes gevonden, Marjan, Sophie, Rosie, Kendra en er zijn meer leuke vrouwen..het duurt even om ze te vinden. Eten het liefst bij The Wheatsheaf, voel me helemaal happy als we daar zijn, en lunchen doe je bij Jika Jika (gestart door rugby dudes). Als ik nog ergens zou willen wonen moet het verdorie warrrrrm zijn...English summers Suck! (alhoewel het voorjaar elk jaar weer zo prachtig is!).

13/2

Lotte goes Bob!

Voor het eerst in haar leven heeft Lotte heur haar laten kortknippen, op eigen verzoek! Whoa...spannend! Wij vinden het superleuk! See for ya selves! Initieel vonden we het veel te netjes voor onze mini rockchick (want keurig gefohnt in te net coupje en dat strookte helemaaaaaal niet met haar opruierige karakter). Nu rommelen we het extra door de war elke dag en heeft ze een potje hairgum en lak om het behoorlijk te laten exploderen!

Kreta, yep verliefd geworden....

Een week geleden kwamen wij terug van twee weken Kreta. Mijn hemel, het lijkt al wel weken geleden....zoals dat gaat, zucht. De eerste week naar Avdou, een plaatsje oostelijk landinwaarts van Heraklion. Daar hadden we een week paardrijvakantie geboekt bij het Engelse Unicorn trails. Een klein familiehotel gerunt door een Kreet (zeg je dat zo) getrouwd met een Zoetermeerse. Een idyllisch plekje met prachtig uitzicht, pool en een manege ernaast. Elke dag heerlijk ontbijt met verse jus en Griekse yoghurt met honing en walnoten, elke avond een Griekse maaltijd naar keuze. Bijna elke dag lagen we te lezen aan het zwembad met uitzicht en maar 1 keer zijn we op pad gegaan om het Lassiti plateau te zien. Het landschap was prachtig, woest, droog en heuvels vol met olijfbomen. De dorpen simpel, beetje lelijk door die eenvoudige bouw en al die electrische bedrading overal, maar daardoor ook echt en eerlijk. Weinig toerisme aan deze kant van het eiland. Een plek waar oude vrouwen op bankjes het leven voorbij zien trekken in hun zwarte weduwenjurken. Ik viel onmiddellijk voor de windmolens die zo prachtig afstaken tegen die strak blauwe lucht. We bezochten ook het banaalste museum ooit 'The Homo Sapiens Museum', op een prachtige plek maar op een hilarische manier bij elkaar geknutseld door een mannetje in een klein hokje bij de ingang. Think Monty Python. En ongelofelijk maar waar...het heeft een eigen website dat niets zegt over de echte plek...ga het zelf zien als in de buurt. We moesten Lotte wegtrekken die in het museumwinkeltje geinteresseerd stond te kijken naar onderzetters met Griekse standjes waar zelfs ik (want ik ben me er eentje) in verwarring van wegliep.

Elke dag reden Mark Jan, Karlijn en Lotte van 18.00 uur tot 20.30 uur paard door de natuur...voetstaps, draf, gallop, the works! Over het land, over paden, door dorpen, door fruitboomgaarden (peren plukken vanaf je paard). Elke dag zelf paard optuigen en erna weer aftuigen en schoonmaken. Daarna pas eten om 21.00 uur. Het was fantastisch en een dikke vette aanrader als je van paardrijden houdt en niet al te luxe eisen hebt. Perfect voor ons dus. Ikzelf ben aan het eind van de week ook meegereden naar een plekje hoog in de heuvels waar zich in de rotsen verscholen een oude kerk bevond. Op die plek werden de kerkschatten verstopt voor de Turken. Heel bijzonder. Het was moeilijk om op zaterdagochtend de spullen in te pakken om door te gaan naar ons tweede adres in Plakias.

De tweede week brachten we door op een Grieks vakantiekamp. Mmmmm...geloof dat we de eerste dag in shock waren...van autenthiek naar in de rij voor het buffet...van een frisse naar een stinkende schimmelde badkamer...van rustig naar een drukke Oosteuropese enclave. Een gunstige prijs (alhoewel we het toch nog pittig vonden) brengt een aftands vakantiekamp (website info over het pakket dat we gekozen hadden; 'twee keer per week een tocht op een glasbodemboot', bleek zelf roeien in een slappe rubberboot die je uit een berg aftandse bootjes moest trekken/'een duiktocht voor het hele gezin' bleek zitten op de bodem van een zwembad met de duikgear -alhoewel de enclave een echte duikschool had die de zee op ging-/twee keer een gastronomische maaltijd...niets van gezien/twee keer in de week een aromatherapie bleek een bubbelbadje voor iedereen/twee danslessen, nix van gezien/een yogales, bleek te moeilijk). De eerste twee dagen wilden we vluchten, maar toen veranderde alles...het eten was goed, we kregen een nieuwe kamer na wat klaagwerk, we vonden het plekje om de dag door te brengen in de toch heel mooie enclave en gingen meer op stap naar de omringende dorpen. Plakias bleek een charmant plaatsje aan de zuidkust van Kreta met boottochtjes naar stille strandjes en heerlijk kleine tentjes om te lunchen. Het enige nadeel bleef dat de receptionist (een Kreet van rond de 60) als een blok voor Mark Jan viel en hem elke dag heupwiegend achterna snelde roepend 'Marcus, Marcus..where are you goinkkkk, I've missed you!' Wij doopten hem 'Mr LaatPapaasPiemelLos'. En ondanks het wiebelige begin hadden we een heerlijke week met veel zwemmen, lezen en boottochtjes. En okee, we zijn er dan achter gekomen dat we niet het soort lui zijn voor een vakantiekamp, niet om het te 'poo poo-en', maar je wilt in je vakantie iets speciaals meemaken of je speciaal voelen en meester zijn van je eigen keuzes...een kamp heeft zo zijn voordelen maar maakt je een kuddedier. En als je dan gaat, hoewel we ons slap hebben gelachen bij Kalypso, misschien toch een andere lokatie kiezen: Kalypso Cretan Village Spa Resort

Crete

Beau.

Beau heeft hier inmiddels mythische proporties aangenomen. Fauve de Bretagnes zijn hier vrijwel onbekend. We trekken altijd veel bekijks met die kleine lieve poepeter met blonde krullen (Fat Kurt Cobain) en nu is er zelfs een straat naar hem genoemd. Het moet niet veel gekker worden!

Interesting....

What could this mean?

Nothing There in Nottingham

Op zaterdag 24 juli vertrokken we vroeg richting Nottingham (drie uur rijden) om Joep en Stephanie en hun 4 meiden te ontmoeten. Zij waren op vakantie in de Peak district en op weg naar The Lake District. Vlak voor hun vertrek naar het noorden hadden we afgesproken. Ik had me op de ontmoetingsplaats gestort en aan de Google Images te zien leek Nottingham the place! Nix was minder waar. Zelden zo'n oninspirerend stadje gezien. Nottingham, zult u zeggen, was dat niet het plaatsje van de Sheriff van Nottingham, Robin Hood and all that. Jawel, correct. Maar behalve het Kasteel van Nottingham waren het een hoop lelijke gebouwen met een centrum zonder kloppend hart en mensen met bleke smoelen die deden vermoeden dat ook Nottingham zijn kelders kent met onfrisse familieverhoudingen. Woops! Heel verfrissend om eens niet te jubelen over de schoonheid van dit land want midden Engeland schijnt vol te zitten met dit soort bleke enge plaatsjes. Anyway, toch heerlijk om elkaar even te zien in de oudste kroeg van Engeland.

We sliepen in een naar hotel aan een drukke weg en gingen de volgende ochtend snel zoeken naar iets leuks. Toch maar in de vermeende voetsporen van het fantoom Robin Hood. Sherwood Forrest. Een prachtig bos, een fractie van wat het ooit was (een honderdste), heerlijk om te wandelen met prachtig zonlicht door de bladeren van al die oude eikenbomen. In het hart natuurlijk The Old Oak Tree (800-1000 jaar oud) alwaar Robin Hood nog bijeen kwam met zijn Merry Men. Allemaal verhalen, maar mooie verhalen.

Nottingham/Sherwood Forrest

Wandelen & Publunch

Zo af en toe, en dus veel te weinig, gaan we weer eens wandelen met publunch. Dit keer een bekend pad op met de Buxtons (Lara zit in Lotte's klas, een studiebol met het uiterlijk van een kinderboek figuurtje, toen we aankwamen en Lotte dus nog 7 was, had Lara alle Harry Potters al uit) en met Marjolein en Raggy. Jo, the dog, had 3 weken bij ons gelogeerd en werd weer opgehaald. Heerlijk gewandeld en lunch in The Packhorse Inn, onze huispub om de hoek. De Buxtons hebben naast Lara, 3 jongens van het kaliber 'breek de tent af'...en we hebben mazzel als we terug mogen komen bij onze stamkroeg, denk ik. Naast stenen gooien naar andere gasten vanuit de bosjes, bloemen met wortel uit de tuin trekken...sloopten ze ook elkaar en de meisjes. It was amusing, zouden de Engelsen zeggen, maar stiekem toch leuk!

Ons Chletje!

En door naar Geneve, met de boemel naar Fiesch en met het eitje naar boven voor een nachtje in Eggishorn. Aan het eind van de middag kwamen ook Vic en Han aan zodat we even in twee dagen korte klappen konden slaan ivm ons chletje in aanbouw. Heel spannend allemaal. Op donderdag ook nog even een borrel en hap met Bonnie, Arnout, Ilona en Bernt op een terras aan de Rhone en op vrijdag door naar Geneve, afscheid van Vic en Han (wat heerlijk om ze te zien!) en wij nog een nachtje in de grote stad. Geneve...mmmm....ik was al gewaarschuwd door een Canadese vriendin...nee, geen opgewonden gevoel van gekregen, helaas....veel horloges, dat wel...maar hey, geen klachten na zo'n heerlijke week!

Zwitserland

Anne Frank

Het lijkt een beetje ongepast, tussen al dat feestgedruis dan opeens Anne Frank. Maar liggend aan het strand vond ik het zo bijzonder dat in die bizarre setting; in de zinderende hitte, aan de ruisende zee, bij die wuivende palmen, midden in die lange rij zwetende lijven daar opeens een meisje lag dat het dagboek van Anne Frank aan het lezen was. Bijna surrealistisch....maar toch, Anne Frank, nog steeds niet vergeten na 65 jaar!

Nice

Dan toch maar even Nice er doorheen jassen....5 dagen Nice...en had ik al gezegd dat we zonder kinderen en zonder hond ons zomaar mochten vermaken? Heerlijk! 5 dagen lezen en slapen aan het strand, beetje zwemmen, lunchen met een glaasje, wandelen door de stad, die finale kijken, tango op een plein, met Jaap en Jacq aan het strand eten (extra kadootje). En dat vanuit een prachtig hotel en een fijne beach club. Bent u al misselijk? Op woensdagochtend vertrokken we met een bloedende portemonee naar Geneve!

Nice

Kinderloos

En toen waren we zomaar een week kinderloos. Ik kan er lang en breed over liegen, maar het was heerlijk. Geen seconde gemist, die twee leukste meiden. Wel aan ze gedacht natuurlijk, maar gemist.... Zij ons ook niet, denk ik, want ze waren bij Marjolein in London en werden een week lang bezig gehouden...Sea Life, Portrait Gallery, Saatchi Art Gallery, Hide Park, Finale kijken, Grease the Musical...Na een week was het opeens klaar met het niet missen en toen op een holletje weer naar huis...daar troffen we twee meisjes die veel beter opgevoed waren dan wij ons konden herinneren, vol met verhalen en prachtige dagboeken. Wat een luxe, wat een luxe!

Zeer lokale voetbalgekte

En ja, natuurlijk hebben we hier ook aan voetbalgekte gedaan, ook al was het zeer lokaal. Ik heb gelukkig maar 1 van die zenuwslopende wedstrijden alleen moeten kijken en verder bij Marjan, bij Engelsen vrienden, ook een zwikje vrienden hier gehad met spaghetti en de halve finale in de kroeg in Bath met een stuk of wat Engelse vrienden die spontaan voor ons verzamelden. OMG...heftiggg allemaal. Helaas natuurlijk niet midden in het feestgehos, maar het was as good as it could be. De finale keken MJ en ik op een groot plein in Nice met behoorlijk wat Spanjaarden en een paar fluisterende Nederlanders, want naar mate de wedstrijd vorderde werden de Spaanse supporters ook luidruchtiger en wij wat stiller...drukkende sfeer. Verloren, balen, dronken, Engelse scheids verdomme....en daarna blij dat het voorbij was. Ik ben in een paar weken, gewoon weer een paar jaar ouder geworden. Beetje geirriteerd raakte ik wel van alle slechte pers hier in Engeland, zooooo erg was het nou ook weer niet. Zeikerds.

BENGGGG!

Op de dag voordat we op vakantie zouden gaan werd er in alle vroegte aangebeld. Een warrige man vertelde dat hij in de auto in slaap was gevallen en mijn geparkeerde auto had aangereden. Nadat ik initieel een beetje pissed-off was en naast hem gromde terwijl ik de schade bekeek, realiseerde ik me dat de man wel dood had kunnen zijn. Hij had 36 uur aaneengesloten gewerkt en kon zijn ogen niet open houden. Wauw...ja, die mensen heb je ook die 36 uur aaneengesloten moeten werken...je zou het bijna vergeten als je elke dag op het posh-e schoolplein met alle 4x4 staat. Nu na 3 weken staat mijn auto nog steeds bij de garage omdat de reparatie nogal complex is...balen! 1 meevaller; de man was verzekerd en zijn maatschappij nam de verantwoordelijkheid voor het voorval en dat schijnt hier zeker niet altijd het geval te zijn!

How bizarrrrr

In het kader van een project voor geschiedenis op een Engelse school hier, moest de dochter van een Nederlandse vriendin een guillotine maken (ze is 13)....in alle knutselthematiek die je zou kunnen kiezen, een guillotine...how bizarrrr. T'is wel een mooie geworden en een interessante nieuwe rol voor Barbie, van sexsymbool tot character actress!

Mooi weer

En het mooie weer duurde maar voort, weken lang zo leek het, in ieder geval lagen de kussens van de buitenbank wekenlang buiten....nu langzaam helaas naar wat onbestendiger weer.

Monkton Music Concert

En in het rijtje evenementen voor het eind van het schooljaar was daar ook nog het schoolconcert waar alle leerlingen die gekozen hebben om een instrument te spelen kunnen laten zien wat ze kunnen. Karlijn zong in het koor (Michael Jackson) en deed niet mee piano-technisch omdat er geen solo's waren (godzijdank, voor haar) en Lotte (I'm a pirate - Pirates of the Carribean) zat in de gitaarband. Zie hieronder het wat minder professionele maar des te ontroerendere resultaat. Karlijn precies in het midden met stropdasje, Lotte kun je niet zien in de gitaarband, want ze valt weg achter haar muziekstandaard, maar het zijn de linkse witte bengelende beentjes.

Sportdag Monkton

Ook wij gaan in vliegende vaart naar het einde van het jaar en dus wordt het even weer druk met evenementen in die laatste weken. We hadden sportdag afgelopen weekend waarin de 4 huizen (alle leerlingen zijn ingedeeld in een huis, Kar en Lot bij Easterfield) tegen elkaar strijden op allerlei onderdelen (hardlopen, horde lopen, hoogspringen, verspringen, speerwerpen, kogelstoten, estafette etc.). Het was een heerlijke dag, warm en zonnig, waar veel ouders lekker onder de bomen zaten op een picknick kleedje en alle kinderen aanmoedigden. Ennnn we hadden Sophie te logeren, te gezellig natuurlijk, die vrolijk overal mee naar toe ging! Oh ja en Easterfield won!

Exams

Godzijdankkkkk hebben we de examens gehad! Dat was uren investeren in revision van de stof die Karlijn dit jaar gedaan heeft. Ze heeft het goed gedaan, alle vakken goeie cijfers en voor Engels een 6.5, maar dat is dan ook nog steeds een inhaalslag en zal volgende jaar weer een beetje beter gaan. Oh ja, en Religious Studies ook een 6.5, maar daar liggen we niet echt wakker van. Waar is ze dit jaar mee bezig geweest (voor de grap om te vergelijken in Nederland, misschien ontloopt het elkaar in het algemeen wel helemaal niet zoveel), los van taal (Begrijpend lezen, een kort en lang opstel schrijven en een spellingtest) en rekenen (oa. breuken, vormen, percentages, co-ordinaten, schattingen, meten etc); bij Aardrijkskunde India (geografische kennis, leren over leefomstandigheden in bepaalde delen van India) en Farming&Mining in Engeland; bij Geschiedenis Prehistorie (Tijdlijn, van Paleolithic, Mesolithic naar Neolithic, veranderingen, gereedschappen, Avebury, Grimes Graves, Stonehenge, Iron Age) en Egyptians (Pyramiden, Mummies, Farao's, Hierogliefen en de Nijl en landbouw); bij godsdienst 'het leven van Jezus', 'de profeet Elijah', 'life in Biblical Times' en parabels (wat leren wij van dit verhaal); bij Frans luistertest, lezen en schrijven (niveau; taalgebruik in klas, kleuren, belangrijkste werkwoorden, begroeten, dagen/maanden/jaren, kunnen vertellen waar je leeft, over je huisdier, beschrijven van items en een mening kunnen uiten); bij Science 'Levenscycli', 'Veranderingen van staat (water), 'Aarde, Zon, Maan en planeten', 'Dissolving (vaste stoffen, verdampen, oplossen, graphische weergaven en metingen), 'Meten, Temperatuur, Onderzoek'. Eerlijk gezegd vond ik (niet Karlijn) het nu al grappig dat ik zelf weer wat info kon oppakken...

Lotte heeft een overall 7, wat ook weer goed is, want die moest op eigen kracht haar examen doen omdat voor haar Year 4 nog geen revision books mee naar huis komen. Maar OMG, wat een ambitie hier, je moet oppassen dat je er niet door aangestoken wordt. En dat probeer ik echt niet, maar het wordt moeilijk als Karlijn zich een sukkel voelt omdat haar 2 beste vriendinnen overal in de topclass zitten...omdat die ouders zo ambitieus zijn en hun kinderen in de topgroup willen en dus hun kids hard laten werken. Volgend jaar worden de 2 groepen 6 weer heringedeeld in 3 groepen, een topset, een middenset en een lagere set. Ze mogen hier dan wel uniformen dragen om gelijkheid te promoten (dat je dus niet naar iemands Uggs kijkt terwijl je zelf wordt uitgelachen omdat je Emu's hebt, van die dingen), maar nee dit is echt beter, hier kijk je naar elkaar in termen van Jij uit de Slimpy Groep, Jij van de Gewoontjes en Jij uit de Dombo groep. En dan te bedenken dat de middengroep echt niet de grootste is, in de laagste set zit nl. 1 kind...1 kind...en gefeliciteerd. In de topset zitten de meeste kinderen. Beter systeem?, mmmm, de tijd zal het leren! If you can't beat them join them, toch een beetje. Maar eigenlijk mis ik daarom vaak toch een wat relaxtere kijk, waar kinderen ook nog kinderen mogen zijn en leuk in de middag kunnen spelen en waar je meer vertrouwt op het aanwezige talent en de ontwikkeling ervan. Waar slimpies en de rest samen in 1 klas zitten.

Onze dag ziet er zo uit; van half 9 tot bijna 6 uur school (sport, art en muziek op school). 6.16 thuis, eten, huiswerk maken, muziekles en slapen...spelen, wanneer? Zaterdagmiddag is de enige middag die nog over is (als er geen schoolwedstrijd te spelen is)...nou, zou je kunnen zeggen dat al hun vriendinnen ook op school zijn...ja, maar je wil thee van thuis, met koekjes, in je spijkerbroek, lekker ontspannen en nutteloos op de trampoline springen. Ja, ja, elk voordeel heb z'n nadeel...maar kindertijd haal je nooit meer in. Dat is het punt. Er is nooit meer een kindertijd, voorbij is voorbij. En voordat ik nu meteen weer overkom als een klager, wil ik alleen maar zeggen dat ik hier de kans krijg om naar twee Westerse systemen te kijken (ja, natuurlijk much much better dan blikjes zoeken als je twee bent op een vuilnishoop) en me daar gezonde vragen bij te stellen. Het ambitie niveau van de upperclass Engelsman komt uit een andere eeuw, de vraag is of concrete kennis uiteindelijk het beste mens maakt. Of de hoogste cijfers, zodat je naar een high profile senior school kan en daardoor naar een nog highere profile university, uiteindelijk resulteert in een mens die zijn hoogste potentieel bereikt in een rapido veranderende wereld. Dat is overal de vraag met een verouderd onderwijssyteem, maar de klassenmaatschappij is hier nog steeds sterk ouderwets aanwezig. Zo.

Verder kwelden we ons ook nog door de Nederlandse lessen en de grote Citotoets. Ook gehaald en Karlijn en Lot zijn dan ook over naar Groep 6 en 7. Nou geloof ik nooit dat het Nederlands er zo goed in zit als bij hun vriendinnen in Nederland, maar hee goed genoeg, zeg ik. Dus trots op die meiden, weer een jaartje verder!

Martha Reeves and the Vandellas

Het Bath Festival werd afgesloten met een optreden van Martha Reeves and the Vandellas. You don't know what I am talking about....What??? Martha and the Vandellas waren 1 van de succesnummers van het Motown Label in de 60-er jaren. Think 'Dancing in the Street', Think 'Heatwave', Think 'Nowhere to Run'. En als je het niet kan 'think-e', zie dan het You Tube-je hier beneden (en mijn eigen wiebelige filmpje). En Martha kon het nog steeds, het was swingen geblazen, meerrrr dan bij het Black Eyed Peas concert. En gewoon al die lijven weer geperst in die strakke glitterjurkjes. Damn Brave Women! Lekker toch Motown....soms in alle hiphopsoul vergeet ik dat wel eens. Lekker avondje dan ook met Selina, Bill, JJ en een wijntje of wat.

Opa in da house!

Na een overspannen gezellig eerste wen jaar, hebben we nu bijna alweer een tweede jaar achter de rug op dit Engelse freaky Island. Een rustiger jaar op het gebied van logeren en dat is prima want daarom konden we beter integreren in het Engelse leven. Maar des te feestelijker is het dan als iemand komt logeren, zoals deze keer Frits, opa vader Frits.

Van Bath muziekfestival tot wandelen en lunchen bij the Wheatsheaf, van winkelen tot YoSushi (Lotte's lievelingsrestaurant van het moment), van zitten in de tuin tot Bath Cricket Club, overal ging hij mee naar toe. En dat was bere knuzzz!

Annebelle

Rianneke, de Nederlandse tante van Karlijn's vriendin Gracie, heeft Karlijn en Lotte een tijdje Engelse les gegeven om een beetje vaart te maken in de taal. Daarna bleven we contact houden omdat we zo goed thee kunnen drinken, Nederlandse koekjes eten en lekker kunnen bijpraten over vanalles. Rianneke is gewoon lief. Ze heeft net haar eerste kindje gekregen, Annebelle, en kwam haar vandaag aan ons laten zien. Grappig om te zien dat mijn ene kind 'into baby's' is en het andere zo helemaal niet.

Stone Age and Cheddar

Karlijn perst zich op dit moment door 7 vakken (maths, english, french, science, history, geography and religious studies) revision van een jaar. En heeft het er moeilijk mee. En wij ook. Kom op heeeee, is dat nou nodig, exams, studeren, keep it light het leven wordt al veel te snel serieus (nou ja, westerse standaard dan, ze had ook al vanaf haar 2de blikjes kunnen zoeken op een vuilnishoop aan de andere kant van de wereld). Geschiedenis revision deel 1 gaat over the stone age en om al die feitjes een plaats te geven besloten we om vandaag (Bankholiday, iedereen vrij) naar Cheddar Gorge te gaan (en overigens ja, Cheddar, het stadje van de kaas). Plek waar grotten uit de steentijd ontdekt zijn en een klein museum erbij om naar de leefwijze van deze voorouder te kijken. Dat moet leren toch een stukje makkelijker maken. Een klein uurtje rijden, een prachtige Gorge, helaas bijna geheel verpest door de toeristen industrie. Als ik toch mijn gang kon gaan daar...zou ik er een verstild plekje van maken, zodat je je kan voorstellen hoe deze voorouder in de natuur leefde, een prachtig wandelpad, herten overal, de rivier met vrij zicht, van die dingen. Veeeeeel te veel snackhuizen en enge toeristen kado winkeltjes. Maar goed, we hebben twee grotten bezocht en het museum. Best okee, zeker als je het moet leren voor je exam, heb je toch weer meer een idee waar het allemaal over gaat. Volgende deel gaat over de Egyptenaren...mmmmm....even kijken hoe we dat gaan oplossen?!

Bad Dog

Iets met die opvoeding is toch niet helemaal goed gegaan!

Bath Music Fest

Afgelopen weekend begon het muziekfestival van Bath...overal muziek in de stad, vooral klassiek en jazz. Buiten, binnen, overal. Ook staan er 10 piano's door de stad verspreid waar iedereen die even lekker van zich af wil spelen, zich uit kan leven. Clever. Wij zijn naar de openingsavond gegaan, overal muziek met vuurwerk toe. Deze week gaan we nog vanalles per ongeluk zien, maar aanstaande zondag kijken we bejaardensoul met Martha Reeves and the Vendella's in het park. Herinnert u zich deze nogggg? In de Bath Abbey zong de moeder van Lotte's vriendin Flora (Selina) in het koor, heel heel mooi!