Afgelopen weekend vertrokken we om 8pm richting Dartmouth (2.5 uur rijden) waar we uitgenodigd waren door Justin en Jenny (ouders van Lily uit Karlijns klas) om een weekend te zeilen. Voor de vader van Justin is zeilen de grootste passie en hij heeft met zijn vrouw grote delen van de oceanen zeilend overgestoken, nu is hij helaas invalide en ligt de prachtige Namaqua in de haven van Dartmouth. Omdat deze zeilboot 18/19 meter lang is wil Justin niet alleen zeilen en heeft Mark Jan gevraagd om te helpen en dat hoefde hij geen twee keer te vragen. Nadat Jenny mij op zaterdagochtend Dartmouth had laten zien (pitoresque havenplaats met leuke galerie) vertrokken we rond lunchtijd richting Salcombe, een uurtje of 4 zeilen, het weer was wisselvallig; eerst zon en rustig windje maar die trok flink aan naarmate we verder de zee op gingen. Prachtig zeilen, mooie kustlijn en schitterend licht. Helaas werd Karlijn opeens heftig zeeziek -zie treurige foto mid deel 1-, maar nadat ze even diep in een emmertje gekeken had, was dat gelukkig ook weer even snel over (had ze nog nooit gehad tijdens onze eigen zeiltochten, zeilen op zee toch heftiger). In de middag lagen we in Salcombe, aan de boei, en gingen we met klein bootje naar de plaatselijke pub. Salcombe, hoewel nou niet al te mooi, is een jetset plaatsje met allemaal designer- en delicatessenwinkeltjes, gelikt maar veel minder sfeervol dan Dartmouth. Heerlijk geslapen (weer) en zondag scheen opeens de zon dus ontbijt aan dek. We zeilden toen over een kalme zee weer terug. Het ging veel te snel, want we wilden eigenlijk nooit meer terug, geen zin in het gewone leven, alleen wind, zee, zon, de Namaqua en wijn. Nee, helemaal niet vervelend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten