Hertjes

Ja, ik weet het, het lijkt wel een obsessie, die hertjes...maar er gaat weinig boven kreunend opstaan 's ochtends, naar de badkamer waggelen (dat kleine olifantje), uit het raam kijken, en de hertjes te zien. Zelfs nu, nadat het graan al geoogst is -al weken geleden-, laten ze zich nog steeds af en toe zien. Een paar dagen geleden hing er een lage mist boven de velden en daardoorheen liep deze moeder met haar twee dochters....mooi...!

GoeieGast23; Margot

Margot hoort eigenlijk helemaal niet thuis in de goeiegasten lijst, noch mijn vader for that matter...allebei zijn ze al vier keer bij ons komen logeren en dat wordt al meer gewoon dan iets anders (en dat bedoel ik in de positieve zin!), maar hey ze zijn Goeie Gasten, dus we tellen lustig voort. Margot kwam op woensdag aan en leeft graag mee met het gewone leven hier. Op donderdag gingen we daarom kijken naar de jaarlijkse Monkton hardloop wedstrijd. Kar's grootste hobby (nottttt). Lotte rent zich een rotje en kwam als tweede van de meisjes van haar jaar aan (wat haar later een plek op het podium en een oorkonde opleverde, trots natuurlijk!) en Karlijn rende zich een ongeluk, terwijl ze het haat, maar kwam als vierde binnen maar gezien haar weerstand een briljante prestatie, vonden wij! Verder kwam ik die middag op gesprek bij de afdeling bijles van Monkton (op het gebied van de taal), denkend dat de meiden toch wel weer wat extra ondersteuning zouden kunnen gebruiken dit jaar, nee vonden ze daar, het gaat goed, dus laten we kijken hoe het jaar zich ontwikkelt. Fijn, positief nieuws. Margot vindt de school erg leuk en geniet van de ontmoetingen met moeders en vaders. Even aan ze snuffelen en kijken naar 'vlees/kuip' die. 1 van haar conclusies is dat vrouwen zich hier vaak niet weten te kleden en ze of heel dun zijn of heel dik (niet er lekker tussenin zoals ik, waarbij mijn borstpartij nog steeds angstigvallig veel aandacht trekt). Vrijdag de stad in met Margot, winkeltjes kijken, wandelen, mensen kijken en lunchen bij de Pumproom (we hebben ongenadig veel eten -denk aan scones, taartjes en zalmsandwiches- zitten 'proppen' omdat we maar weinig tijd hadden, mijn hemel zo raak ik die kleine olifant die aan me hangt nooooooit kwijt). Zaterdag bracht Mark Jan wat tijd met zijn moeder door en nam haar ook op zondag mee naar de George Inn in Bathampton, terwijl ik huiswerk maakte met Karlijn en Lotte (Nederlands online oa.). Op maandag nog rustig ontbijten en een beetje aantutten waarna ik haar tussen de middag op de trein richting London zette, waar MJ's zus Marjolein inmiddels woont.

GoeieGast22; Andrea

Een bliksembezoek...afgelopen zaterdag kwam Andrea langs, die in London moest zijn voor werk, maar op Bristol vloog voor een glas wijn en een bijklets. Een stadswandeling door Bath, even lunchen, hier en daar een winkel, The Royal Crescent, ja, dan toch ook even The Roman Baths en 's avonds eten in The Packhorse. Zondagochtend nog een ontbijtje en weer op de trein richting London. Twas gezellig en we zijn weer helemaal bijgepraat!

Snuiven aan Wales

Croeso! Beth ydy'r Cymraeg am....? Zo, probeer daar maar eens wat van te maken...mmm en en en....nee, dacht ik al. Keltisch en wel Welsh. Er staat 'Welkom! Hoe zeg je .... in het Welsh?'.

In het weekend van de Beachclean konden we mooi even snuiven aan zuidwest Wales. De Pembrokeshire Kust is erg mooi, rotsen, baaitjes, eilandjes in de verte. Slingerend rijden langs de kust, opeens weer door een klein dorpje met een pub en haventje. We zijn door Tenby gewandeld. Leuk maar niet opwindend. We sliepen in het Begelly Arms Hotel in Begelly, nee, hoef je echt niet naar toe. Een Kwazimodo zonder tanden, met slepend been en gebochelde rug gromde een beetje naar Mark Jan en wees naar de kamer buiten in motelgebouwtje. Toen we door hadden dat deze man ook 's ochtends het ontbijt zou verzorgen, zijn we er 's ochtends snel vandoor gegaan om te ontbijten in Solva, een heel klein en pitoresque havenplaatsje waar je nooit meer weg zou willen, daarna door naar St Davids een kunstenaarsdorp met prachtige kathedraal. De mensen zijn heel trots op hun eigen Keltische achtergrond en taal (overigens niet te verstaan) en horen natuurlijk emotioneel helemaal niet bij UK. We gaan terug, we moeten nog veel meer van Wales zien!

New Album 23/09/2009 18:34

National Beachwatch 2009

Afgelopen weekend namen we deel aan the National Beachwatch 2009, georganiseerd door the Marine Conservation Society. Elk jaar organiseert deze organisatie een weekend waarbij de stranden van de UK worden opgeruimd met behulp van vrijwilligers. Het leek ons een goed moment om een bijdrage te leveren aan dit prachtige land en meteen ook een onontdekt stukje (nou ja, voor ons dan) UK te zien. Wij hadden ingetekend voor een beachclean in Pembrokeshire, Wales en gingen zaterdag ochtend vroeg op pad voor de 3 uur durende rit naar Zuidwest Wales waar we opgewacht werden door knorrige man met landrover, maar daar lieten we ons niet door uit het veld slaan en gingen energiek op pad met plastic zak en vuilraapapparaat. We hebben vanalles geraapt, van touwtjes, dopjes, flessen tot plastic zakjes. Nou is opruimen sowieso een persoonlijke afwijking, maar dat het nog 'nut heb' ook is helemaal mooi.

GoeieGasten21; Frits en Anjo

We zijn net het tweede jaar ingegaan en ik word al sloppy met de Blog, zoals mijn vader terecht opmerkte. Overigens geen slecht teken, want begon deze Blog als een leuke manier om iedereen op de hoogte te houden, was het toch ook een 'zodat-ik-me-niet-verveel' projectje. Die verveling is nu weg en ik laat meteen steken vallen, oei! Natuurlijk zijn hier Frits en Anjo geweest! Een kleine week waarin we bramen plukten (de bramen springen hier van de struiken, zoals ook de pruimen, Anjo heeft een middag lang Bramensauzen, Bramenjammen, Pruimensauzen en jammen gemaakt, allemaal Yummy) en naar Lacock gingen alwaar we, jawel, de zoon van Winston Churchill -uit een buitenechtelijke affaire- ontmoetten in zijn galerie met pottery (oh yes I know your queen, she has my work, I know Et Naipelz; he has all my pottery, I have a famous father, I am very wise, I can teach you a lot). Maar naast al die opschepperij bleek hij prachtig werk te maken en leerde hij ons echt iets over grafische vormgeving en dat je soms keuzes moet maken om een beeld goed en gebalanceerd over te brengen (wist je bv....en laat ik eerlijk zijn, het was mij nooit opgevallen, heel raar....dat bij een wijzerplaat op de kerk met Romeinse cijfers de vier niet IV is maar IIII, dat is voor de balans tegenover de VIII, was het je al eens opgevallen, nou nou, eerlijk zijn). Enfin, ooit in Lacock, ga naar de galerie van David McDowell kijken, gehuisvest in een prachtig National Trust gebouw. Verder hebben we een hele trip gemaakt door The Cotswolds, het prachtige natuurgebied met autenthieke dorpen en kastelen, waar Bath de zuidgrens van vormt. We hebben maar een klein stukje gedaan, maar daar gaan we zeker verder op ontdekkingsreis. We gingen ook dat weekend nog zeilen in Dartmouth en konden Beau thuis laten in goeie handen (hoewel het voor hen minder lachen was omdat er werd ingebroken in de auto en de gloedjenieuwe TomTom gestolen werd)! Sorry pap, stom zeg dat ik het er niet op had gezet, maar het was gezellig, dikke kuzzzz!

Bramen, Lacock and Cotswolds

Sham Castle & Bath Skyline

Het was er de afgelopen tijd niet vaak meer van gekomen, die ontdekkingstochten met z'n vieren, maar dit was er gelukkig weer een. We hebben een deel van de Bath Skyline wandeling gelopen (aan oostzijde), achter de Bath Golfcourse en langs Sham Castle. Sham Castle werd gebouwd in 1762 door Richard Jones in opdracht van Ralph Allen, 1 van de beroemde inwoners van Bath. Ralph Allen is verantwoordelijk voor de reorganisatie van the postal system in de UK. Hij bedacht een moderne, snellere en betere manier om post te verwerken. Een rijke zakenman in zijn tijd die veel geld uitgaf aan de aankoop van land rondom Bath. Hij liet ook het prachtige Prior Park aanleggen (zie verhaal toen Monica en Axel hier waren). Hij deed veel goeds en werd uiteindelijk dan ook de burgemeester van Bath. Sham Castle werd gebouwd om de inwoners van Bath te imponeren en te zorgen dat hij zelf vanuit zijn stadse woning een mooi uitzicht had, en ligt op een oostelijke heuvel boven Bath en is vanuit de stad goed te zien. Maar het is een 'sham' castle, het lijkt meer een decor want er is alleen een voorkant. Daarna lunchen bij The George Inn in Bathhampton, een kleine dorp onderaan de heuvel, aan het kanaal. Een echte authentieke oude pub (het gebouw stamt uit de 12e eeuw en was oorspronkelijk een klooster!) met lage plafonds en goed eten.

Bath Skyline

Bath Rugby v London Wasps

Eindelijk! Na al verschillende pogingen om tickets te boeken voor een rugby match van onze jongens ('onze' omdat ik de boys al een jaar heb zien zweten in de gym) waarbij ik steeds weer aanliep tegen 'uitverkocht', zaten Karlijn en ik gisteren eindelijk in de volle zon te kijken naar de thuiswedstrijd tegen the London Wasps. The Rec, the rugbyfield, ligt op een unieke plaats midden in het centrum, praktisch naast The Bath Abbey. Ondanks dat deze sport steeds in mijn lachdoos schiet (drie meter lopen en allemaal weer over elkaar heen liggen, duwen, trekken, op elkaar springen, allemaal weer liggen, duwen, grommen, grijpen, trekken) waren we natuurlijk in 1 klap fan. Dat moet hier wel, want rugby is een emotionele zaak en diep verweven met Bath en de Engelse cultuur. Het team werd eind dit seizoen geplaagd door schandalen; drugsgebruik en excessen, die nu lijken opgelost, maar al die ellende heeft duidelijk een impact op de resultaten. Waren ze de afgelopen seizoenen praktisch ongeslagen, moesten ze gisteren, tijdens een spannende eerste wedstrijd van het seizoen, in het stof bijten voor de Wasps, met 15-17. Balen, bummer, maar toch een te gekke ervaring. Karlijn, die eerst een beetje verveeld naast me zat (wilde na school liever bij iemand gaan spelen), ging opeens helemaal in de wedstrijd op en riep aan het eind luid en duidelijk 'Come onnnnnn Bathhhhh!'. Ze was dan ook heftig teleurgesteld; 'Mam, ik vind London stom en hou al helemaal niet van wespen'. Met een Bath Rugbypet naar huis en binnenkort naar een volgende wedstrijd (met MJ, die baalde dat hij niet mee kon)!

Bath Rugby

New shoezzz!

Vanmorgen gespot op het schoolplein...nieuwe trend of gewoon enge voeten??

Karlijn en Reagan

Karlijn heeft hier een nieuwe beste vriendin; Reagan (in het kort Rea). Rea is halverwege vorig jaar verhuist van Zuid Afrika naar Bath en is zonnig en grappig. Ze liggen de helft van de tijd slap van de lach op de bank, dansen op Michael Jackson of kleppen al knutselend over school. Karlijn is haar oude eigen grappige zelf met Rea en hoewel ze meer leuke vriendinnen heeft hier, zie ik haar met Rea meer zoals ze ook in Nederland was, waar ik dan weer heel blij van word.

School is weer begonnen!

School is weer begonnen en we hebben net de eerste week erop zitten. Karlijn zag er een beetje tegenop en Lotte deed alsof ze er tegenop zag, maar stuiterde vanaf de eerste dag al rond op het schoolplein en wilde eigenlijk niet naar huis aan het eind van de dag. De schema's van beiden lopen niet meer gelijk. Karlijn meldt zich 's ochtends bij haar contactteacher Miss Hugheston (een hippige jonge vrouw die veel bijdraagt aan de drama departement van school) en de rest van de dag wisselt ze per vak van lokaal. Dat doet ze ook niet groepsgewijs, van alle klasgenoten loopt het urenschema uiteen, het hangt er maar vanaf in welk niveau groep je per vak bent ingedeeld. Karlijn sport ook veel meer dan vorig jaar. Ongeveer 6 uur trainen en een wedstrijd per week (deze term is dat hockey) en deze term begint ze ook met pianolessen. Haar dagen zijn ook langer, ze blijft nu 3 dagen tot 6pm op school en 2 dagen tot 4.30pm en dan nog de zaterdagochtenden. Lotte werkt wel klassikaal maar begint deze term met gitaarlessen en school op zaterdagochtend. Het was een prima eerste week en allebei zijn ze happy met het zien van hun vriendinnen en het schoolleven. Verder heeft Lotte aangegeven dat ze ook 3 dagen langer op school wil blijven in 'aftercare', zodat ze mee kan doen met de activiteiten na school (wauw, heftig voor kleine Lot, maar daar spelen 2 drijfveren een belangrijke rol; ten eerste de primitieve nl. na 4.30 krijgen ze bij aftercare blijkbaar de lekkerste koeken en sandwiches om de ergste honger te stillen en, een logische reden, aftercare is eigenlijk een manier om lekker zorgeloos te spelen met je schoolvriendinnen want met die lange dagen komen er maar af en toe vriendinnen thuis -al die meisjes wonen ver uitelkaar). Met de start van 3 uur Nederlands onderwijs per week dit schooljaar en het engelse huiswerk ziet het er naar uit dat het wel eens behoorlijk druk zou kunnen worden voor Kar en Lotje.

Ergens deze week ging Lotte heel chique achterop de motor omdat ze vroeger op school moest zijn omdat ze een 'guardian' was van een jonger meisje die net op school begonnen was (wat betekent dat ze deze nieuweling wegwijs moet maken op Monkton Prep, een hele verantwoordelijke taak waarvan ze overduidelijk genoot).

Union Jack(ass)

Woops...

Lachen with Babelfish

Omdat een Engelse vriendin laatst zei dat ze op de blog wilde kijken en Babelfish zou gebruiken om hem te lezen, dacht ik hee laat ik zelf ook even kijken hoe dat werkt. Zelden zo gelachen, het lijkt wel een sketch, onderstaand Dartmouth tekst vertaald door Babelfish....Watttt zeg je?

Last weekend left we 8pm direction Dartmouth (2.5 hours drive) where we invited products gravy tin and Jenny (parents of Lily from hamper line class) a weekend sail. For the father of gravy tin sails the largest passie and he is with its woman large parts of the oceans has sailing crossed, now is he unfortunately invalide and lies the splendid Namaqua in the port of Dartmouth. Because this sail boat 18/19 meters is long and mark Jan wants gravy tin not only sail help has asked and that had he no two ask times. After Jenny me on Saturday morning Dartmouth (pitoresque havenplaats with leuke art gallery) we around lunch time, one uurtje or 4 would have let weerzien left direction Salcombe sails, it was changeable; firstly sun and quiet windje but that drew considerably to as we further the sea went on. Splendid sailing, beautiful coast line and shining slightly. Unfortunately hamper line became suddenly violently seasick - to see sad photograph mid shares 1, but after she had deeply looked at even in emmertje, was that happy also just as fast (she had never had during our own sail excursions, sails on sea nevertheless more violent). In the afternoon we lay in Salcombe, to the buoy, and went we with small small boat to the local bar. Salcombe, although nou not already too beautiful, a jet set plaatsje with stylists has been all licked and delicatessenwinkeltjes, but much less attractive than Dartmouth. Deliciously slept () and Sunday seemed suddenly the sun therefore has breakfast to dek. We sailed then concerning a calm sea. It much went too fast, because we wanted in fact never more, no sense in veryday living, only wind, sea, sun, the Namaqua and wine. No, not at all annoying.

Zeilen rond Dartmouth

Afgelopen weekend vertrokken we om 8pm richting Dartmouth (2.5 uur rijden) waar we uitgenodigd waren door Justin en Jenny (ouders van Lily uit Karlijns klas) om een weekend te zeilen. Voor de vader van Justin is zeilen de grootste passie en hij heeft met zijn vrouw grote delen van de oceanen zeilend overgestoken, nu is hij helaas invalide en ligt de prachtige Namaqua in de haven van Dartmouth. Omdat deze zeilboot 18/19 meter lang is wil Justin niet alleen zeilen en heeft Mark Jan gevraagd om te helpen en dat hoefde hij geen twee keer te vragen. Nadat Jenny mij op zaterdagochtend Dartmouth had laten zien (pitoresque havenplaats met leuke galerie) vertrokken we rond lunchtijd richting Salcombe, een uurtje of 4 zeilen, het weer was wisselvallig; eerst zon en rustig windje maar die trok flink aan naarmate we verder de zee op gingen. Prachtig zeilen, mooie kustlijn en schitterend licht. Helaas werd Karlijn opeens heftig zeeziek -zie treurige foto mid deel 1-, maar nadat ze even diep in een emmertje gekeken had, was dat gelukkig ook weer even snel over (had ze nog nooit gehad tijdens onze eigen zeiltochten, zeilen op zee toch heftiger). In de middag lagen we in Salcombe, aan de boei, en gingen we met klein bootje naar de plaatselijke pub. Salcombe, hoewel nou niet al te mooi, is een jetset plaatsje met allemaal designer- en delicatessenwinkeltjes, gelikt maar veel minder sfeervol dan Dartmouth. Heerlijk geslapen (weer) en zondag scheen opeens de zon dus ontbijt aan dek. We zeilden toen over een kalme zee weer terug. Het ging veel te snel, want we wilden eigenlijk nooit meer terug, geen zin in het gewone leven, alleen wind, zee, zon, de Namaqua en wijn. Nee, helemaal niet vervelend.

Zeilen Dartmouth

Zeilen Dartmouth 2