vrijdag 24 september 2010

Yep, verkering verbotennnn!

Even nog een klein stukje over de brief die wij gisteren kregen van school. Na het lezen was ik zo melig dat ik niet kon ophouden met foute grappen maken. De vraag is of ze gelijk hebben of dat dit een typisch geval van paniek is.

Waar ging het over. Een bloedje serieuze brief van ons hoofd van de school aan de ouders van groep 6,7 en 8 (in NL zou dat groep 7, 8 en de niet bestaande 9 zijn). Verkering op school werd verboden. Waarom? Omdat kinderen sowieso toch niet weten wat een man vrouw relatie inhoud, omdat het andere kinderen uitsluit, omdat degenen die geen verkering hebben zich gedwongen zouden voelen om ook verkering af te dwingen want anders word je misschien uitgescholden voor lesbo of homo (woorden die sinds 2007 banned zijn van school, stond in de brief aangegeven). Thuis wordt aangeraden giecheligheid over verkering onmiddellijk de kop in te drukken, geen aanmoedigingen, geen kadootjes voor je liefje op afstand, geen kado's met Valentijnsdag (Karlijn heeft 2 Valentijns geleden een onmogelijk grote chocolate box in de vorm van een diep rood hart gekregen van een jongen, ze wist niet waar ze moest kijken....ah het ongemak) en niet samen naar de film maar in een groep.

Ach, misschien zit er iets in, maar het werkte vooral op mijn lachspieren, want het klonk zo banaal. Het lijkt mij iets dat de school met individuen oplost of iets dat ouders misschien vanzelf een beetje proberen te sturen, maar om er nou meteen een policy van te maken....I don't know. Voor Karlijn is dit onderwerp echt ver van haar bed show. Lotje daarentegen, maar die zit nog in groep 5, die mag nog. Je moet weten dat we hier al zoooo beschermd zitten, op die te keurige posh school met die zware gristelijkheid, in dat te brave plaatsje. Het probleem is dat die kinderen nu pas echt wakker zijn, want het onderwerp ligt nu op straat (niet alleen is er in chapel -elke morgen chapel- over gesproken, maar werden wij gevraagd er ook met onze kinderen over te praten)...nu pas gaan ze er echt overnadenken...nu gaan ze ondergronds.

2 meisjes 2 kampen

Afgelopen weekend was Karlijn op schoolreisje naar Skernlodge. Vertrek op vrijdag en zondag weer terug. Karrie gaat altijd makkelijk op stap, ze had er zin in en heeft het leuk gehad met haar schoolvriendinnen. Snoep mee, lachen, surfen, klimmen etc.


Lotte is net vandaag terug gekomen van haar schoolreisje naar CYE. Het Gristelijke zeilkamp. Altijd even een beetje miemelen bij vertrek, maar bij terugkomst vol van slappe lach verhalen en huzarenstukjes. Ze vertrok op woensdag en bleef er twee nachtjes.

Jaarlijkse Smit Beachclean

Afgelopen zondag reden we naar Weston-Super-Mere, niettt het mooiste stadje ooit, maar het strand dat het dichtste bij is. Daar hadden zich wat medewerkers van Smit hoofdkantoor Bristol verzameld om samen met de landelijke Beachclean org vuil van het strand te trekken. Gelukkig geen regen, wel lekker windje. Prikken, rapen etc. en precies noteren wat we ruimden en dat een paar uur lang. We vinden het leuk, het heb nut of althans dat gevoel hebben we. En een mooie gelegenheid voor MJ om ons in contact te brengen met medewerkers van zijn kantoor. Lotje raapte zich een ongeluk, waarna ze de administratie deed en goed ook! Karlijn was er niet bij, want die was op kamp met school. Daarna moesten we natuurlijk publunchen, want het was zondag.
Beachclean Weston Super Mere

Loef in London

Zomaar heerlijk opeens moest het moppie een dagje vliegen met de prive-jet naar London en dus ging ik haar daar opzoeken, duhhhhh. Tussen de middag troffen we elkaar bij Tate Modern, en het voelde opeens alsof het maar zo'n pierig eindje is naar London en dat dat dus kon, zo even, samen. Koffie en naar 'Exposed', een indrukwekkende tentoonstelling over mensen gefotografeerd zonder dat ze het wisten of speciaal toestemming hadden gegeven. Er in lopend dacht ik mmmm, maar steeds meer werd ik een wereld ingetrokken van voyeurisme, van kijken naar iemands leven in 1 verstild plaatje wat zoveel vertelde. Armoede, verdriet, tough life, dood...Vooral de serie van fotografe Merry Alpern die foto's had genomen vanaf de overkant van een bordeel (in het financiele centrum van New York), door kleine vieze ramen zag je momentopnamen van het onpersoonlijke leven in een bordeel...hoewel, toch dan weer juist heel persoonlijk. Het was vooral de 12 foto's samen die als geheel een mokerslag vormden. Ik werd er intens treurig van. Boven wat foto's, maar er waren heftigere. Daarna moesten we drinken, dat moest gewoon. Een glaasje in het restaurant op de bovenverdieping van Tate met uitzicht over de stad. Toen naar Kensington, beetje winkelen, beetje op terras zitten, zoeken naar Jo Malone, waarbij ik ongenadig op mijn plaat ging, terwijl Pam mij een verhaal vertelde over hoe zij ongenadig op haar plaat ging. Te toevallig....toen zagen we nog dat bordje (we zagen er wel meer) 'I hate walking on high heels on a cobbled street'. Veel te snel mos ze weer weg en ik ook...maar hey beter iets dan nietsss. Was fijn wijffie!
Loef London

Zeilen bij Dartmouth

In het weekend van 4/5 september waren we uitgenodigd om met Jenny en JJ (en hun kinderen Lily en Kit) mee te gaan zeilen. Vorig jaar waren we daar ook en net als toen was het dik mazzel en heerlijk. We logeerden in het appartement van JJ's ouders aan de haven. En ondanks dat ze beiden een gewoon leven leiden, voelt het extreem luxe dat ze van boot en appartement gebruik mogen maken en ons meenemen. Voor JJ is het heerlijk dat MJ een echte zeiler is, want anders zou hij dit grote jacht niet alleen kunnen zeilen. En een weekendje gaat vooral over deze twee mannen die botenpraat doen. Dartmouth is een prachtig havenstadje en je zeilt over de rivier The Dart de zee op. Pittig weer dit keer, beetje zon, flinke wind en ijskoud water, maar toch gingen MJ en Karlijn te water. Kar wel beetje zeeziek (en Beau waarschijnlijk ook), maar gelukkig not too much. En rozig zaten we 's avonds te eten op een terras aan de haven. Op zondag gingen de mannen samen zeilen, terwijl ik en Jenny en de kids met het pondje naar Dittisham gingen. Helaas was de batterij van mijn fototoestel leeg, want ik had prachtige foto's kunnen maken van dit kleine havendorpje met boten en vissers. Voor de liefhebber wat plaatjes van Dartmouth en Dittisham.