13/2

Behalve dat we een paar dagen geleden alweer 13 jaar getrouwd waren (en al 20 jaar samen...yeahhh) zijn we deze week ook 2 jaar in Engeland. Tijd voor het jaarlijkse functionerings gesprek. How is everybody doing...well, here it is, plain and simple en hapsnap:

MarkJan

Ik blijf heel erg trots dat we dit als gezin zijn gaan doen met alle risico's van dien en voel me blij dat we het gedaan hebben. Ik geniet nog elke keer van de prachtige omgeving. In de categorie eten/drinken hebben we Gin Tonic ontdekt en we drinken het vaak. De inheemse bevolking heeft soms een goed gevoel van humor, maar zitten veel te veel vast aan regels en zijn redelijk uptight waardoor ze hun eigen vrijheid beperken. Soms is het moeilijk om te zien dat Pam of Karlijn worstelen met bepaalde dingen hier, maar ze zijn sterk en durven dus overwinnen de obstakels steeds meer. Heerlijk dat ik hier op een motor kan rondcruisen, wat financiele ruimte heb waardoor we nu dat project in Zwitserland zijn aangegaan. Ik vind alle goeie dingen opwegen tegen de mindere dingen. Dit jaar zou ik misschien wel een ander huis willen vinden en zijn er uitdagingen die werkgerelateerd zijn, zoals uitbreiding in andere werkgebieden. Als ik nou nog mocht kiezen waar ik nog meer zou willen wonen dan is dat Italie of Frankrijk...via Smit zou ook Argentinie, Brazilie, Canada of Australie lekker zijn...wie weet, maar in principe lekker terug naar de Vogelwijk.

Lotte

Ik heb hier andere leuke vriendinnen en hou van mijn reuze step en als pappa op de motor rijdt en ik achterop mag. Op school vind ik nix leuk, het is tenslotte school duhhh, maar wat ik wel leuk vind is DT (techniek, dingen bouwen), Art, ICT en sport. Vooral niet de uniformen en journal entries (als je iets verkeerd gedaan hebt). Op school is Mr Salmon (DT) leuk, Miss Gobel (sport), Mrs Martindale (sport). Mijn beste vriendinnen zijn Bel en Flora, en bij de jongens vind ik Max, Matt, Freddie, Alex en James leuk. Ik hou hier in Engeland van sprinkled doughnuts. Ik vind het moeilijk dat ik Maud en Sarah mis en het leventje in de Vogelwijk (rondfietsen en bij iedereen binnenvallen). Hier vind ik cricket leuk. Ja, ik vind hier wonen de moeite waard. Volgend jaar hoop ik dat ik naar artclass kan en meer kan tennissen en paardrijden vind ik ook zo leuk. Als ik nog ergens anders zou willen wonen dan zou het ZureKou worden (Curacao). Mijn lievelingsrestaurant is Yo Sushi in Bath.

Karlijn

Ik vind het landschap hier mooi, het uitzicht en het wandelen. Op school hou ik erg van sport en dat het een grote school is met veel verschillende dingen. Ik hou niet van de uniformen, de lange dagen en dat er weinig meisjes zijn. Mr Salmon (DT) is leuk, maar ook Mr Coling (mijn tutor), Mr Cullum (maths) en Miss Hughesdon (mijn algemene juf). Mijn beste vriendinnen zijn Gracie en Elzie en jongens zijn niet leuk! In Engeland hou ik erg van scones en pecan/cinnamon buns. Ik hou ook van Sunday roast. Ik vind school hier moeilijk, ik mis ook mijn Nederlandse vriendinnen nog steeds, ook de echt moeilijke woorden in de taal en de lange dagen vind ik lastig. Ik mis de zee, het strand, de duinen en fietsen. In de Vogelwijk is het veel rustiger. Maar wat wel weer leuk is zijn de lange schoolreisjes, die duren altijd een paar dagen. Ik weet niet zeker of ik het hier nou leuk vind of liever in Nederland ben. Volgend jaar zou ik weer willen hockeyen bij een club. Ik zou ook graag weer gaan paardrijden, want dat vind ik ook heel leuk hier. Als ik nog ergens anders zou willen wonen dan zou dat Kreta zijn. Mijn lievelingsrestaurant is Wagamama.

Pam

Ik hou hier van mijn vrijheid, de omgeving, BBC four (documentaires), het huis waar we wonen (behalve dat ik er niets aan mag veranderen, wat me vreselijk frustreert grrrrrr), het vele sporten en van mijn crib on wheels! Ik ben wel nog steeeeds zoekende naar mijn eigen dingetje, ben nog niet mijn full self hier, alsof je jezelf weer een beetje moet uitvinden in een nieuwe omgeving. De Engelsen zijn zo beleefd en moeilijk te leren kennen. Vaak is hun humor briljant. Ze zijn doorgaans niet relaxed met zichzelf en daarom hard te peilen, zelfs als je denkt dat je een beetje mensenkennis hebt. Religious freaks are creepy! Daarom mis ik af en toe een relaxte sociale omgeving. Heerlijk is het dat we meer financiele ruimte hebben en daarom meer dingen kunnen doen, zoals nu het huis in Zwitserland, pretty cool en dikke mazzel! Ik zie dat er veel voordelen zijn van deze stap, maar ik zie ook de nadelen. Denk dat ik mijn algemene oordeel opschort totdat we weggaan en het zou dan zo klaar als een klontje positief uit kunnen pakken. Het blijft een avontuur en dat is op zichzelf al mooi in een 'no guts, no glory kinda way'. Dit jaar ga ik mijn 1e jaar Grafische Vormgeving afmaken, kijken of ik daarna verder studeer, ik keer terug naar zelf dingen maken (heb weer veel ideeen), ga verder zoeken naar de artscene en wil daar vrijwilligerswerk gaan doen. Ik heb hier inmiddels wel wat goeie gekke appeltjes gevonden, Marjan, Sophie, Rosie, Kendra en er zijn meer leuke vrouwen..het duurt even om ze te vinden. Eten het liefst bij The Wheatsheaf, voel me helemaal happy als we daar zijn, en lunchen doe je bij Jika Jika (gestart door rugby dudes). Als ik nog ergens zou willen wonen moet het verdorie warrrrrm zijn...English summers Suck! (alhoewel het voorjaar elk jaar weer zo prachtig is!).

13/2

Lotte goes Bob!

Voor het eerst in haar leven heeft Lotte heur haar laten kortknippen, op eigen verzoek! Whoa...spannend! Wij vinden het superleuk! See for ya selves! Initieel vonden we het veel te netjes voor onze mini rockchick (want keurig gefohnt in te net coupje en dat strookte helemaaaaaal niet met haar opruierige karakter). Nu rommelen we het extra door de war elke dag en heeft ze een potje hairgum en lak om het behoorlijk te laten exploderen!

Kreta, yep verliefd geworden....

Een week geleden kwamen wij terug van twee weken Kreta. Mijn hemel, het lijkt al wel weken geleden....zoals dat gaat, zucht. De eerste week naar Avdou, een plaatsje oostelijk landinwaarts van Heraklion. Daar hadden we een week paardrijvakantie geboekt bij het Engelse Unicorn trails. Een klein familiehotel gerunt door een Kreet (zeg je dat zo) getrouwd met een Zoetermeerse. Een idyllisch plekje met prachtig uitzicht, pool en een manege ernaast. Elke dag heerlijk ontbijt met verse jus en Griekse yoghurt met honing en walnoten, elke avond een Griekse maaltijd naar keuze. Bijna elke dag lagen we te lezen aan het zwembad met uitzicht en maar 1 keer zijn we op pad gegaan om het Lassiti plateau te zien. Het landschap was prachtig, woest, droog en heuvels vol met olijfbomen. De dorpen simpel, beetje lelijk door die eenvoudige bouw en al die electrische bedrading overal, maar daardoor ook echt en eerlijk. Weinig toerisme aan deze kant van het eiland. Een plek waar oude vrouwen op bankjes het leven voorbij zien trekken in hun zwarte weduwenjurken. Ik viel onmiddellijk voor de windmolens die zo prachtig afstaken tegen die strak blauwe lucht. We bezochten ook het banaalste museum ooit 'The Homo Sapiens Museum', op een prachtige plek maar op een hilarische manier bij elkaar geknutseld door een mannetje in een klein hokje bij de ingang. Think Monty Python. En ongelofelijk maar waar...het heeft een eigen website dat niets zegt over de echte plek...ga het zelf zien als in de buurt. We moesten Lotte wegtrekken die in het museumwinkeltje geinteresseerd stond te kijken naar onderzetters met Griekse standjes waar zelfs ik (want ik ben me er eentje) in verwarring van wegliep.

Elke dag reden Mark Jan, Karlijn en Lotte van 18.00 uur tot 20.30 uur paard door de natuur...voetstaps, draf, gallop, the works! Over het land, over paden, door dorpen, door fruitboomgaarden (peren plukken vanaf je paard). Elke dag zelf paard optuigen en erna weer aftuigen en schoonmaken. Daarna pas eten om 21.00 uur. Het was fantastisch en een dikke vette aanrader als je van paardrijden houdt en niet al te luxe eisen hebt. Perfect voor ons dus. Ikzelf ben aan het eind van de week ook meegereden naar een plekje hoog in de heuvels waar zich in de rotsen verscholen een oude kerk bevond. Op die plek werden de kerkschatten verstopt voor de Turken. Heel bijzonder. Het was moeilijk om op zaterdagochtend de spullen in te pakken om door te gaan naar ons tweede adres in Plakias.

De tweede week brachten we door op een Grieks vakantiekamp. Mmmmm...geloof dat we de eerste dag in shock waren...van autenthiek naar in de rij voor het buffet...van een frisse naar een stinkende schimmelde badkamer...van rustig naar een drukke Oosteuropese enclave. Een gunstige prijs (alhoewel we het toch nog pittig vonden) brengt een aftands vakantiekamp (website info over het pakket dat we gekozen hadden; 'twee keer per week een tocht op een glasbodemboot', bleek zelf roeien in een slappe rubberboot die je uit een berg aftandse bootjes moest trekken/'een duiktocht voor het hele gezin' bleek zitten op de bodem van een zwembad met de duikgear -alhoewel de enclave een echte duikschool had die de zee op ging-/twee keer een gastronomische maaltijd...niets van gezien/twee keer in de week een aromatherapie bleek een bubbelbadje voor iedereen/twee danslessen, nix van gezien/een yogales, bleek te moeilijk). De eerste twee dagen wilden we vluchten, maar toen veranderde alles...het eten was goed, we kregen een nieuwe kamer na wat klaagwerk, we vonden het plekje om de dag door te brengen in de toch heel mooie enclave en gingen meer op stap naar de omringende dorpen. Plakias bleek een charmant plaatsje aan de zuidkust van Kreta met boottochtjes naar stille strandjes en heerlijk kleine tentjes om te lunchen. Het enige nadeel bleef dat de receptionist (een Kreet van rond de 60) als een blok voor Mark Jan viel en hem elke dag heupwiegend achterna snelde roepend 'Marcus, Marcus..where are you goinkkkk, I've missed you!' Wij doopten hem 'Mr LaatPapaasPiemelLos'. En ondanks het wiebelige begin hadden we een heerlijke week met veel zwemmen, lezen en boottochtjes. En okee, we zijn er dan achter gekomen dat we niet het soort lui zijn voor een vakantiekamp, niet om het te 'poo poo-en', maar je wilt in je vakantie iets speciaals meemaken of je speciaal voelen en meester zijn van je eigen keuzes...een kamp heeft zo zijn voordelen maar maakt je een kuddedier. En als je dan gaat, hoewel we ons slap hebben gelachen bij Kalypso, misschien toch een andere lokatie kiezen: Kalypso Cretan Village Spa Resort

Crete

Beau.

Beau heeft hier inmiddels mythische proporties aangenomen. Fauve de Bretagnes zijn hier vrijwel onbekend. We trekken altijd veel bekijks met die kleine lieve poepeter met blonde krullen (Fat Kurt Cobain) en nu is er zelfs een straat naar hem genoemd. Het moet niet veel gekker worden!

Interesting....

What could this mean?

Nothing There in Nottingham

Op zaterdag 24 juli vertrokken we vroeg richting Nottingham (drie uur rijden) om Joep en Stephanie en hun 4 meiden te ontmoeten. Zij waren op vakantie in de Peak district en op weg naar The Lake District. Vlak voor hun vertrek naar het noorden hadden we afgesproken. Ik had me op de ontmoetingsplaats gestort en aan de Google Images te zien leek Nottingham the place! Nix was minder waar. Zelden zo'n oninspirerend stadje gezien. Nottingham, zult u zeggen, was dat niet het plaatsje van de Sheriff van Nottingham, Robin Hood and all that. Jawel, correct. Maar behalve het Kasteel van Nottingham waren het een hoop lelijke gebouwen met een centrum zonder kloppend hart en mensen met bleke smoelen die deden vermoeden dat ook Nottingham zijn kelders kent met onfrisse familieverhoudingen. Woops! Heel verfrissend om eens niet te jubelen over de schoonheid van dit land want midden Engeland schijnt vol te zitten met dit soort bleke enge plaatsjes. Anyway, toch heerlijk om elkaar even te zien in de oudste kroeg van Engeland.

We sliepen in een naar hotel aan een drukke weg en gingen de volgende ochtend snel zoeken naar iets leuks. Toch maar in de vermeende voetsporen van het fantoom Robin Hood. Sherwood Forrest. Een prachtig bos, een fractie van wat het ooit was (een honderdste), heerlijk om te wandelen met prachtig zonlicht door de bladeren van al die oude eikenbomen. In het hart natuurlijk The Old Oak Tree (800-1000 jaar oud) alwaar Robin Hood nog bijeen kwam met zijn Merry Men. Allemaal verhalen, maar mooie verhalen.

Nottingham/Sherwood Forrest

Wandelen & Publunch

Zo af en toe, en dus veel te weinig, gaan we weer eens wandelen met publunch. Dit keer een bekend pad op met de Buxtons (Lara zit in Lotte's klas, een studiebol met het uiterlijk van een kinderboek figuurtje, toen we aankwamen en Lotte dus nog 7 was, had Lara alle Harry Potters al uit) en met Marjolein en Raggy. Jo, the dog, had 3 weken bij ons gelogeerd en werd weer opgehaald. Heerlijk gewandeld en lunch in The Packhorse Inn, onze huispub om de hoek. De Buxtons hebben naast Lara, 3 jongens van het kaliber 'breek de tent af'...en we hebben mazzel als we terug mogen komen bij onze stamkroeg, denk ik. Naast stenen gooien naar andere gasten vanuit de bosjes, bloemen met wortel uit de tuin trekken...sloopten ze ook elkaar en de meisjes. It was amusing, zouden de Engelsen zeggen, maar stiekem toch leuk!