Gisterenavond zijn we gaan eten bij Jamie Oliver's Italian restaurant om te vieren dat we precies een jaar in Engeland zijn. Een jaar geleden kwamen, gisteren, de verhuiswagens aan en reden wij van de boot naar Bath. Heel gek, want het lijkt al veel langer geleden. Een impressie van een terugblik zoals gisterenavond ter tafel kwam;
Lotte vond het een leuk jaar. ' We hebben heel veel dingen gedaan, maar wat precies ben ik al een beetje vergeten, maar dat ik laatst bij pappa op de motor ging vond ik het leukste van de afgelopen tijd. Naar school gaan vond ik het moeilijkste, in het begin, we spraken geen engels en het ging zo snel, we kwamen in Engeland aan en moesten al meteen naar school. Ik vind Bath en de natuur heel erg mooi en ons huis heel fijn (vooral de trampoline). Ik ben dol op Wagamama hier en het lunchrestaurantje in de stad -The Courtyard-, je kan er vanallerlei lekkers eten. Ik mis wel vla heel erg en muisjes. Op school vind ik de activiteiten het leukste, er is veel te doen, maar ik vind het niet zo leuk dat er zo weinig meisjes zijn. Als er een beetje ruzie is in de pauze, dat vind ik niet leuk, en de lange dagen. Ik vind het heel erg leuk als er gasten komen, het is altijd gezellig. Uit Nederland mis ik iedereen nog wel en ik mis fietsen in de buurt.
Wat ik van alle tripjes het leukste vond was dat we fossielen gingen zoeken in Lyme Regis. Ik hou het hier nog wel weer een jaartje uit.'
Karlijn vond het ook een leuk jaar; 'Ik vind de natuur hier zo mooi en dat we daar in leven. School vond ik heel moeilijk in het begin omdat ik niemand kende en de taal niet sprak. Bath is heel mooi omdat het zo oud (historisch) is en ons huis is heel fijn, lekker ruim, en de trampoline in de tuin is te gek, we springen er bijna elke dag op. Ik vind het leuk om naar The Wheatsheaf te gaan, naar The Courtyard in de stad. Ik hou erg van scones hier, lekker met cream en jam. Ik mis wel dat we altijd naar het strand gingen en daar eten bij de Fuut. Op school hier zijn alle activiteiten erg leuk en ik heb leren paardrijden, wat ik heel bijzonder vind en heel leuk. De lessen Science vind ik het moeilijkste, ik begrijp niet alles zo goed. Ik vind het heerlijk als er gasten komen, want het is gezellig. Ik mis Nina, Bibi en Teddi het meeste en onze rustige straat aan de Haviklaan. Maar ik heb nu wel dubbel zoveel vriendinnen, Nederlandse en Engelse. Ik mis ook het strand! Ik vond het afgelopen jaar heel leuk om naar Cornwall te gaan op vakantie en het reisje dat we met mamma hebben gemaakt naar Lyme Regis, waar we fossielen hebben gezocht. Ik heb best zin in volgend jaar, maar ik mis nog steeds mijn Nederlandse vriendinnen.'
MJ; 'Ik vond het een fijn jaar, ik vind het heerlijk om niet zo vaak van huis te zijn en met m'n motor een beetje door de heuvels te touren (vaak met Lot of Karlijn achterop). Ik vond het wel moeilijk om ons zomaar in een nieuwe omgeving neer te zetten waar we niemand kenden en dat dat soms best pittig was voor jullie. Maar Bath is schitterend mooi en de natuur geweldig. Het huis fijn en de tuin heerlijk. Ik ga graag publunchen bij de Horses Arse of bij de Wheatsheaf en eet dan het liefste vis. En mis af en toe drop en ontbijtkoek. Ik vind mijn werk spannend, maar het is behoorlijk wennen aan de engelse cultuur, je voelt mensen veel moeilijker aan. Gasten leuk, altijd gezellig, zeker alle vrienden ook! Ik mis eigenlijk niemand, misschien alleen het strandleven, sjokken naar het strand en daar eten of zeilen. Ik vond het erg leuk om Cornwall te ontdekken en heb veel zin in het volgende jaar!
En dan ik; Ja, het was een heerlijk jaar, we waren heel erg samen en het was lekker om steeds zo op stap te zijn. Het enige dat ik best moeilijk vond was dat ik mijn eigen leventje wel miste. Bath is historisch interessant en heel mooi en de omgeving, tja, al drie keer hiervoor gezegd, te prachtig. Dat maakte eigenlijk alles goed, een kans om zo lekker hier te leven (als ik 's ochtends opsta lopen de herten achter over het veld, te gek). Het huis voelt als een thuis en de tuin is lekker ruim. Er is veel te weten over deze omgeving en ik lees tig geschiedenisboeken om het allemaal te plaatsen. Bath Royal Theater is ook een goeie plek, mooie toneelstukken gezien. Ik vind het wandelen fijn en lunchen bij de Wheatsheaf (risotto!), maar ook eten bij Wagamama of lunchen in -The Courtyard-. Soms mis ik lekker bruin brood. Wat heerlijk is, is dat ik zo vrij ben (vanaf het moment dat ik me realiseerde dat ik me niet teveel moest aanpassen maar gewoon mezelf moest blijven -en dat maakt me hier een beetje een freak, op het Monkton schoolplein dat heet, je moet ze zien kijken als ik door de plassen plens na een regenbui of sta te springen op het schoolplein omdat de zon schijn, of toen ik danste bij de Abba songcontest...oei), maar het is tijd om te beginnen aan die studie Grafische Vormgeving, want ik moet mijn eigen verhaal maken en daar is het komende jaar voor. Ik vind het leuk en lief dat er zoveel mensen zijn over gekomen, en mijn verjaardagsverrassing was om nooit te vergeten, ik denk er nog regelmatig aan terug. Familie en vrienden, te gezellig, wijntjes, wandelen en publunchen, veel gelachen. Van die dingen. Af en toe mis ik vriendinnen, mijn vriendinnen, lekker direct, lief en gek, met al hun dingen. Hier is het wat dat betreft wat saaier, mensen zijn niet spontaan en laten zich al helemaal niet een beetje gaan en als ik direct ben, krijg ik redelijk geschokte blikken (waarschijnlijk hangt dat ook een beetje aan Bath, want wij hebben mensen ontmoet uit de omgeving van Liverpool, die dat wel allemaal doen). Waar ik overigens nu een sport van maak, beetje pesten. Kben blij dat ik nu hier wat leuke vrouwen ontmoet heb, maar heb ook vooral weer teruggevonden om een beetje meer solo-artiest te zijn en dat geeft vaak een heel vrij gevoel.
Ja, ik heb zin in volgend jaar...BRING IT ON!
Little tail: Overigens is hier een fototentoonstelling in het centrum van Bath die weer behoorlijk bescheiden maakt wat betreft de situatie in de rest van de wereld, dan is het toch weer weten dat je in je handjes mag knijpen dat je niet in armoede, oorlog, honger, ziekte en geweld leeft, maar die vele miljoenen miljoenen anderen wel. Heh gadver, klinkt allemaal zo appelig en All talk, but no action...maar ik wil daar wat mee. Want als je al onze verhalen leest in dat licht, dan springt het glazuur van je tanden...
