Nu Beau er weer is, maak ik (los van de normale wandelingen) af en toe een hele lange; door landerijen, heuvel op en af, door bossen en langs rivieren. Vandaag kwamen we een heuvel over en liep ik tegen een troepje struikrovers met honden aan. Het is hier net 'the wild wild west' of de laatste weken al permanent oud en nieuw (knaltechnisch). Deze jagers zijn vreemde vogels, met allemaal dezelfde petjes, jassen, landrovers, honden en lelijke klussen. Er is, helaas, geen lekker Bouquetreeksje van te maken. Jagermans was op zoek naar de laatste famous grouse van Engeland (de rest is al hemelen) die zich, naar het scheen, in de bossen naast ons verstopt had. Grote geweren, veel Jagermansen en honden waren allemaal naar het bosje gekomen om famous grouse zijn laatste eer te bewijzen. Er werd veel gevlagd, want 'a lady wanted to pass through the field', zijnde ik, met mijn hond (of leek hij opeens wel heel erg veel op een reuze konijn, vroeg ik mij angstig af). Enfin..Jagermans floot op fluitjes, moedigde de honden aan en ik liep verder..niet helemaal zeker of ik het een beetje interessant vond of misselijk was. Het misselijke gevoel kreeg de overhand toen ik een andere heuvel op liep en opeens goed zicht had op de Jagermansen..opwinding maakte zich van hen meester en jawel in paniek vloog heel hoog famous grouse (nou ja, het was eigenlijk een fazant, famous pheasant derhalve) op, hoger en hoger. En ja, daar wezen al die geweerlopen de lucht in en het vuurwerk barstte los. Famous Pheasant wiekte paniekerig voort, hing opeens stil in de lucht (ik hield mijn adem in), dan wiekte hij weer voort en vloog tientallen meters verder, hoog in de lucht, dan opeens weer stil. Opeens wiekte hij bijna niet meer en glee door de lucht achter een heuvel. Jagermansen kwamen allemaal in beweging en liepen in de richting waar famous pheasant voor het laatst gezien was. Een hoop gefluit en opwinding...ik was inmiddels een beetje misselijk. In de verte kwamen alle landrovers in beweging (met een slachtershuisjeaanhanger) en vertrokken, op een paar Jagermansen en honden na. Die liepen de bossen vlak voor mij in en bleven fluiten naar de honden. Ik liep met mijn grote konijn aan de lijn verder, langs een muur. Opeens, veel geritsel en krakende takken, stond ik oog en oog met Bambi, die mij in paniek aanstaarde vanachter de muur. Ze sloeg rechtsaf langs de muur, sprong er met zeldzame elegantie overheen, over de straat waar ik stond, een heg door en vloog met prachtige sprongen de landerijen over, een ander stukje bos in. Mijn hart klopte nu in mijn keel en je kon bijna de 'Go, Go, Go Bambi' die ik stilzwijgend uitschreeuwde horen. En een juichsprongetje, omdat Bambi een dagje uitstel had gekregen. Overigens had ik twee dagen daarvoor al een prachtige en hele grote roodbruine vos gezien, precies op diezelfde plek!Dus ik weet nu wat mij te doen staat hier, ik moet de strijd tegen Jagermans aanvangen. Als een Brigit Bardot van Somerset zal ik dieren redden en in mijn huis verstoppen. Konijnen aan mijn borst klemmen, hertjes in de tuin en famous grouse in het schuurtje. Ik zal dan op pad gaan met mijn hagelschietgeweertje, mijn grote konijn aan de lijn en the behind van Jagermans volpompen met lood, luid lachen en grommen en er waanzinnig uitzien. Of word ik te soft? Of is het gevoelsmatig moeilijk laveren tussen bijbelbelt (christelijke hardcore softheid) en jagers. Of mag je blij zijn dat dit soort mannen hun agressie op deze wijze kwijt kunnen omdat ze anders hun wreedheden op een andere manier uiten (netzoals je veel respect mag hebben voor de meeste prostituees, die menig ziek menneke 'helpt' in een achteraf kamertje). Of houdt Jagermans de wildstand in tact....yeah, right, my arse! Grote jongens met geweren, allemaal tegelijk op kleine famous pheasant schieten. Tiny piemelbezitters, zo zit dat, denk ik. Zie boven his majesty the prince, in zelfde outfit...
